Rouwgedichten

Home> Oriënteren> Kennisbank> Rouwgedichten

Meride Uitvaartverzorging biedt u hieronder een lijst met voorbeelden van rouwgedichten die gebruikt kunnen worden op de rouwkaart. Hieronder staan voorbeelden voor de volgende situaties: ziekte, ongeval, baby, kind, Toon hermans, Religieuze, spreuken & psalmen en diverse mooie rouwgedichten.

Maar eerst even een korte commerciële boodschap:

Elke klant valt bij ons automatisch onder onze 100% Kwaliteitsgarantie. Als u niet tevreden bent over een onderdeel van de uitvaart zullen wij de waarde in geld van dit onderdeel 100% aan u vergoeden. Lees meer >
Ten opzichte van Dela, Yarden en Monuta zijn wij tot € 40,- voordeliger voor een reguliere uitvaart.* Hoe kan Meride zoveel voordeliger zijn? Dat is eenvoudig: Omdat het kan! Wij hoeven geen duur hoofdkantoor met een uitgebreide directie, bonussen, onderhoud van vastgoed en dure reclamecampagnes te betalen. Lees meer >
Wij verhogen voor iedereen het door de verzekeraar uitgekeerde bedrag van een natura-uitvaartpolis met 10%. Dit doen we als gebaar naar alle Nederlandse gedupeerde polishouders. Lees meer >

* Gebaseerd op informatie op websites van Dela, Yarden en Monuta

Algemeen over Rouwgedichten

Rouwgedichten zijn korte gedichtjes speciaal voor als een dierbaar iemand is overleden. Deze bijzondere rouwgedichten worden vaak gebruikt voor rouwkaartjes.
De rouwgedichten kunnen zowel op de voorzijde van de kaart als op de binnenzijde gedrukt worden. Als de auteur bekend is, dan hoort zijn naam vermeld te worden.
De Meride uitvaartverzorgers kunnen u adviseren bij het kiezen van uw rouwgedicht indien nodig.
U kunt eventueel ook teksten op de grafsteen laten zetten deze zijn altijd zeer persoonlijk. Er is dan ook heel veel mogelijk. Van enkel een aanheftekst tot persoonlijke gedichten.

Voor de verdere aankondiging op de rouwkaart vindt u in de kennisbank van Meride onder het kopje rouwkaarten een ruim aanbod van daarvoor te gebruiken teksten.

Rouwgedichten na ziekte

Je wereld werd steeds kleiner
de deur ging langzaam dicht.
Iedere dag toch verder
jouw reis naar het eeuwige licht.
Zoveel vragen zonder antwoord
wat ging er in je om?
Niemand kan het nog vertellen
niemand die weet waarom.
Herinner mij, herinner mij in stralende zon,
hoe ik was toen ik alles nog deed en kon.
Er zijn geen woorden voor een zieke
van wie je weet zij redt het niet.
Je streelt haar wang, je ziet haar ogen,
je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar voor het einde
dat na zoveel moedig strijden kwam,
omdat het niet alleen haar leven
maar ook haar lijden overnam.
Langzaam ben je van ons weggegleden,
elke dag een beetje meer.
Telkens werd je weer iets ontnomen,
de vrouw van vroeger was je niet meer.
Wij zagen heel goed je stille verdriet
maar helpen konden wij je niet.
Het is een gemis, een stille pijn,
dat je nooit meer bij ons zult zijn.
Sterven doe je niet ineens
Maar af en toe een beetje
En alle beetjes die je stierf
‘t is vreemd, maar die vergeet je
Het is je dikwijls zelf ontgaan
Je zegt: “ik ben wat moe”,
Maar op een keer dan ben je
Aan je laatste beetje toe.
Toon Hermans

Rouwgedichten na een ongeval

Zij was er altijd
voor iedereen
met raad en daad
nog zoveel te doen
zoveel te geven
nog niet klaar
in dit leven…..
Een groot gemis
een groot verdriet.
Maar herinneringen
vervagen niet.
We staan niet altijd stil
bij het woordje “samen”
maar het is een groot gemis
als “samen” uit je leven is
De zon scheen
de vogels floten
de bloemen bloeiden
en toen werd het stil
Waarom zijn er zoveel vragen
Waarom is er zoveel pijn
Waarom zijn er zoveel dingen
Die niet te begrijpen zijn

Rouwgedichten baby

Nooit zullen we het waarom begrijpen
Het leven heeft een eigen plan (God heeft een eigen plan / de Heere heeft een eigen plan)
Maar al wat lacht en al wat ademt
Daar ben jij een deeltje van
Je werd geboren om afscheid te nemen
Zoveel liefde hadden wij je willen geven
In onze harten zal je altijd blijven leven
Onze grootste wens
was jij, lief klein mens.
Echter onze hoop en verlangen
werden door verdriet vervangen.
Zie, dat ene heldere lichtje
die ster ver weg en toch dichtbij
Het zal ons altijd blijven troosten
Dat sterretje ben jij
Als een bloem, een vlinder, een groot wonder
zo ben je voor ons
Zo lief, zo dierbaar, zo bijzonder
blijf je voor ons

Een groot wonder jou te verwachten.
Nu leef je voort in onze gedachten.
Altijd zul je zo bij ons zijn.
Voor jou geen zorgen, angst of pijn.
Vaarwel lieve schat.
Je naam werd slechts even
hier opgeschreven.
Kort was het leven,
groots het gegeven.
Een engeltje ging van ons heen
om in de hemel te bidden.
Zij was slechts kort in ons midden,
wij kregen het even te leen.
Adieu ons dapper kind
Je zult nooit ‘niet’ wezen
Tot straks, lief kind
Je zult er altijd zijn.
Geroepen om te leven
ons gegeven
ter wereld gekomen
ons ontnomen
Te kort geleefd, te kort gebloeid,
je was nog slechts de knop ontgroeid,
tot volle groei niet gekomen.
Je blaadjes werden net ontvouwen,
toen je op vleugels van vertrouwen
heen vloog naar je mooiste dromen.

Rouwgedichten kind

Afscheid nemen, je wilt het niet
Het doet zo’n pijn, het doet zo’n verdriet
Afscheid nemen was deze keer
“Ga maar lief, vecht niet meer…”
Waar je ook bent, ‘k zou het niet weten.
Niet in afstand of tijd te meten.
Maar ik heb je bij me, diep in mij,
Daarom ben je zo dichtbij.
Toon Hermans
Veel heb je ons gegeven,
veel heb je voor ons betekend.
Plotseling uit ons leven gedreven,
blijf je in onze harten leven.
En telkens zullen wij je tegenkomen.
Zeg nooit: het is voorbij.
Slechts je lichaam werd ons ontnomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.
Als tranen een trap kunnen bouwen
en herinneringen een brug
Dan klimmen wij hoog naar de hemel
en nemen wij je gewoon mee terug.
Je was een lieve bengel,
vrolijk en eigenwijs.
Nu zing je als een engel
in het eeuwig paradijs.
Het leven was voor jou een schommel
die hoger zwaaide dan alle bomen,
en op het hoogste punt beland,
ben je in de hemel aangekomen.
Te kort was je leven
waarin je veel aan een
ander wilde geven
Je hebt je eigen zorgen
achter lachen verborgen.

Klein van lichaam
groot van geest
wij zijn er trots op
dat hij ons voorbeeld is geweest.
Jouw heengaan was te plotseling,
wij waren op het snelle afscheid
van ons aller lieveling
in het geheel niet voorbereid.
Maar nu je eenmaal bent gegaan
naar zo verre, vreemde oorden,
nu geven wij jou wel ruim baan,
machteloos en zonder woorden.

Rouwgedichten Toon Hermans

Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was en ook niet wat je zei.
Ik zal nog altijd grapjes met je maken.
Wij zullen samen door het stille landschap gaan>
Nu je mijn handen niet meer aan kunt raken,
raak je mijn hart nog duidelijker aan.
Sterven is overnachten
in een vreemd en ijskoud bed.
Op een nieuwe morgen wachten
waar de tijd is stilgezet.

‘t Is het hoofd ter ruste leggen,
tot, met een vertrouwde klop,
Vader aan de deur komt zeggen:
‘t Is weer dag, mijn kind sta op!

Als ik dood ben, niet die theatrale rouw
neem wat Franse kaas, wat stokbrood en wat wijn
ik wil ook niet in een vaasje op de schouw
ik wil gewoon een stukje kerkhof zijn.
Pennen kunnen op papier
schreeuwen, vloeken, ketteren,
kunnen ook met veel bravoure
schallen en trompetteren
maar ze kunnen ook heel zacht
een stil verdriet genezen
met de woorden die je nu en dan
nog eens een keer wil lezen.
Sterven doe je niet ineens
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je sterft,
‘t is vreemd, maar die vergeet je.
Het is je dikwijls zelfs ontgaan
je zegt ik ben wat moe,
maar op een keer dan ben je
aan je laatste beetje toe.
Verder van de wereld weg
elke dag een beetje
dichter naar de Hemel toe
elke dag een treetje.
De Dood
De dood is niet braaf
en de dood is niet stout
de dood is niet jong
en de dood is niet oud
de dood is geen warmte geen ijzige kilte
de dood is een veilige heilige stilte.
Vriend.
Je hebt iemand nodig,
stil en oprecht,
die als het erop aankomt
voor je bidt of voor je vecht.
Pas als je iemand hebt,
die met je lacht en met je grient
dan pas kun je zeggen:
‘k heb een vriend.
Liefde
Zij was er ineens geheel onverwacht
en zij was de wereld de dag en de nacht
de tafel de stoelen het brood en het bed
mijn eerste mijn tweede en het laatste couplet
de lach die ze lacht is al bijna een kus
ze past in mijn armen het sluit als een bus
Voor een vriend,
Nu ‘t rouwrumoer rondom jou is verstomd de stoet voorbij is, de schuifelende voeten nu voel ik dat er ‘n diepe stilte komt en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten en telkens weer zal ik je tegenkomen we zeggen veel te gauw: het is voorbij Hij heeft alleen je lichaam weggenomen niet wie je was en ook niet wat je zei ik zal nog altijd grapjes met je maken we zullen samen door het stille landschap gaan nu je mijn handen niet meer aan kunt raken raak je mijn hart nog duidelijker aan.

Religieuze rouwgedichten

Uit Gods hand
ontving je het leven,
onder Gods hand
leef je je leven,
in Gods hand
geef je je leven terug.
Al kunnen herinneringen niet verdwijnen
Je hebt zolang bij ons leven gehoord.
Toch zal Gods licht in de toekomst schijnen,
De dood heeft niet het laatste woord.
Mij is de blomme een tale,
Mij is het kruid beleefd.
Mij groet het altemale
Dat God geschapen heeft.
Guido Gezelle
Als je je voet op de andere oever zet
En het blijkt de hemel te zijn
Als je dan door een hand wordt aangeraakt
En het blijkt Gods hand te zijn
Als je dan muziek hoort
en het blijkt bevrijding te zijn
Dan ben je niet heengegaan
Maar naar Huis gegaan.
Jouw naam, ze staat gegroefd
in de palmen van Zijn Handen.
Jouw naam, hier maar tijdelijk
maar boven voor altijd.
Heer,
het is nacht, het is donker, het is stil,
en ik ben alleen
maar als ik zacht met u praat
is het donker anders donker
de stilte is anders stil
de nacht is anders nacht
en ik ben anders alleen
Toon Hermans
Zoals een arend over zijn jongen waakt
en er voortdurend boven blijft zweven,
zijn vleugels uitspreidt en zijn jongen daarop draagt,
zo heeft de Heer zijn volk geleid.
De Heer heeft gegeven
liefde in het leven
moed in het lijden,
troost bij het scheiden.
Heer wees de rouwenden nabij,
gedompeld in verdriet en tranen.
Sta met Uw troostwoord hen terzij,
leidt hen weer op verlichtte paden.
De mensen van voorbij
Zij worden niet vergeten
De mensen van voorbij
Zijn in een ander weten
Bij de Heere mogen zij wonen
daar kan pijn niet komen
De mensen van voorbij
Zij leven vrij
De Heer is mijn Herder,
mij zal niets ontbreken.
Ik geloof in het eeuwige leven
in de liefde die sterker is dan de dood,
een nieuwe hemel en een nieuwe aarde,
en ik geloof dat ik hopen mag
op een leven met God en met elkaar
tot in alle eeuwen der eeuwen:
Glorie voor God en vrede voor de mensen.
E. Schillebeeckx.
Je bent je weg gegaan
in wind en tegenwind
in licht en donker
in voor- en tegenspoed
zo hebben we elkaar ontmoet.
En toch, God droeg je in de palm van Zijn hand.
Zie, Ik heb u in mijn handpalmen gegrift.
Jesaja 49 : 16
God heeft ons geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden aankomst in Jezus Christus.
Veilig in Jezus’ armen,
Veilig aan Jezus’ hart.
Zonder dat wij afscheid konden nemen begon je aan je paasfeest, want zo zag je jouw sterven: als een feest, terwijl je zo aan het leven hing.Je zult pas in ons sterven als we jouw stem in ons niet meer horen over eerlijkheid, rechtvaardigheid, je liefde voor het leven, iets meer geluk voor iets meer mensen, vooral de zwaksten, Gods allerliefsten.
Ik ben op reis
al weet ik niet waarheen
maar ergens stond geschreven
dat ik deze weg moest gaan
en al aarzel ik soms even
langs deze eindeloze baan
toch weet ik
Iemand ging me voor
en daarom ga ik door.
In ‘s levens droom en schemerschijn
laat mij in U geborgen zijn.
Wees in de schaduw van de tijd
mijn licht, o liefdes werkelijkheid.
Gezang 472 : 6
Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis,
ik vrees geen kwaad, want Gij zijt bij mij.
Psalm 23.
Jezus zei: “Ik ben de opstanding en het leven,
wie in Mij gelooft, zal leven,
ook al is hij gestorven”.
Johannes 11 : 24
Ik zie een poort wijd open staan
waardoor het licht komt stromen,
een poort waar ‘k vrijelijk in mag gaan
om vrede te bekomen.
Alle rivieren stromen naar zee
maar de zee raakt nooit vol.
Prediker 1 : 7.
Niemand leeft voor zichzelf,
niemand sterft voor zichzelf.
Als we leven, leven wij voor de Heer,
en als wij sterven, sterven wij voor de Heer.
Romeinen 14 : 7 en 8.
Rust nu maar uit – je hebt je strijd gestreden;
Je hebt het als een moedig vrouw/man gedragen.
Wie kan begrijpen, wat je hebt geleden?
En wie kan voelen, wat je hebt doorstaan.
Rust nu maar uit – je taak is af gekomen;
vandaag heeft God de kroon op ‘t werk gezet
dat je eenmaal in Zijn kracht hebt ondernomen.
Ik ben de verrijzenis en het leven
Wie in Mij gelooft zal leven,
ook al is hij gestorven, en ieder
die leeft in geloof aan Mij,
Zal in eeuwigheid niet sterven.
Eens breekt het koord;
en niets voorkomt een val.
Maar onder ons zijn eeuwige vaderarmen;
het vangnet van Zijn liefde en erbarmen,
waarin Hij ons voor eeuwige bergen zal.

Spreuken en psalmen voor op de uitvaartkaart

Zie, ik maak alle dingen nieuw.
Openbaring 21:5
Ik vermag alle dingen in Hem, die mij kracht geeft.
Filippenzen 4:12-13
Ik heb lief wie mij liefhebben
Wie mij ijverig zoeken, zullen mij vinden.
Spreuken 8:17
Het gras verdort, de bloem valt af, maar het woord van onze God houdt eeuwig stand.
Jesaja 40:8
Maar God zal mijn leven verlossen uit de macht van het dodenrijk, want Hij zal mij opnemen.
Psalm 49:16

Diverse rouwgedichten

Strooi uit mijn as
voor alle winden,
dat wat mijn lichaam was
de weg kan vinden
naar alles wat het eens beminde,
naar wolk en zee
en zich daarmee
verbinden.
Eerst is je wereld groot
je kunt er reizen tot en met
maar heel dicht bij de dood
is hij niet groter dan je bed.
Maar als het wonder is geschied
waarop de mensen hopen
dan gaat als je je ogen sluit
een nieuwe wereld open
Troost
Niemand gaat echt dood.
Iedereen leeft voort.
In andermans denken, doen en voelen
en als je goed geleefd hebt,
dan leef je na de dood
meer dan ooit te voren.
Jij ging stil van ons weg
eenzaam en zonder gerucht
in de vroege ochtend
jij kon niet meer opstaan
jij ging een ander licht tegemoet
vriendelijk en veilig
om bij te schuilen
mag dat licht jou groeten en omarmen
een schuilplaats voor jou zijn.
Pijn is, jou niet meer horen praten.
Pijn is, jou niet meer horen lachen.
Jou missen, is onze grootste pijn.
Jou vergeten, kunnen wij niet.
Wij leven dan ook met een stil verdriet.
Er is een boom geveld met lange groene lokken.
Hij zuchtte ruisend als een kind.
Terwijl hij viel, nog vol van zomerwind.
Ik heb de kar gezien, die hem heeft weggetrokken.
‘t Verlies was er al voor het einde
de rouw, voordat het afscheid kwam,
toen die onzekere verwarring
bezit van haar/hem nam.
Wij voelden mee haar/zijn stil verdriet.
Nu rouwen wij, maar treuren niet.
Dit eiland.
Hoe zijn wij hier geland,
waartoe ………… vanwaar …… … ?
Ligt ergens aan het strand dat vreemde schip nog klaar?
En als het anker is gelicht, naar waar ……naar waar?
Stil,… sluit de deuren dicht;
bemin elkaar.
A. Roland Holst.
Als je echt van iemand houdt
iemand alles toevertrouwt
één die je echt weet wie je bent
ook je zwakke plekken kent
die je staat en vergeeft
één die ‘naast’ en ‘in’ je leeft
dan voel je pas wat leven is
en dat liefde geven is.
Leven is geen begin
en evenmin
is dood een einde:
slechts vormen van verandering in het zijnde
Niet op ieders voorhoofd staat,
hoe het met haar van binnen gaat,
menigmaal heeft menig hart,
midden onder het lachen smart.
Je wilde nog zoveel
maar had niet meer de kracht.
Je ziekte had je volkomen in zijn macht.
Je was moe, je hebt je strijd gestreden.
Al je zorgen en verdriet
behoren nu tot het verleden.
Sterven is in feite: het roer weer in handen geven van zijn rechtmatige eigenaar: de eeuwige natuur.
Gerrit Komrij.
Veel fijne herinneringen
verzachten onze smart.
Voorgoed uit ons midden
maar altijd in ons hart.
Geboren worden en sterven
beginnen op hetzelfde ogenblik.
Ik ben een mens en ik kan
niet rekenen op de dag van morgen
Sofokles.
Het einde.
Er zal een uur zijn, dat je niet meer zult herdenken
een avond, die je niet ziet ondergaan,
wanneer aan het raam een vreemdeling zal wenken en je ziel verwonderd op zal staan.
Vrees niet het leven te verliezen, want de
dood is slechts een verandering van woning.
Pythagoras.
Het leven is rijping, de pluk is de dood.
J.V. Teunissen
De dood is een soort spiegel
die licht laat vallen op wat de
echte werkelijkheid van het leven is.
Piet Wijnker.
En toch – telkens zullen
we je tegenkomen
zeg nooit: “het is voorbij”.
slechts je lichaam werd ons ontnomen
niet wie je was, en ook niet wat je zei ……..
Plotseling ging jij heen.
Nu ben ik alleen.
Onuitsprekelijk verdriet.
Vergeten zal ik je niet.
Vaarwel.
Omdat er liefde is
bestaat er geen voorbij
in alle eeuwigheid ben jij.
Afscheid is er niet genomen,
afscheid zal er ook nooit komen.
Eeuwig fluisteren wij jouw naam,
in onze harten zal je blijven bestaan.
De dood behoort tot het leven, gelijk de geboorte.
Zoals het optillen behoort ook het
neerzetten van de voet tot het lopen.
Sterven is een wet, geen straf.
Ieder einde is een begin.
Liefde verandert niet door de dood,
er is niets dat verloren gaat.
Alles is uiteindelijk bestemd voor de Oogst.
De levensklok is ten eind gelopen,
‘t ijverig tikken is voorgoed verstomd.
Nu gaat voor haar de Hemel open,
tijdloos is de eeuwigheid die komt.
Een uniek mens is heengegaan
Nu zijn wij verbijsterd en bedroefd,
maar zij/hij zal altijd bij ons blijven
door de onuitwisbare indruk
die zij/hij achterlaat.
Overal en altijd verspreidde zij warmte en liefde.
Je wilde nog zoveel, maar je had niet meer de kracht
De ziekte had je volkomen in zijn macht.
Je was zo moe, je hebt je strijd gestreden.
Al je zorgen en verdriet beren nu tot het verleden
Als je in je levensstrijd
warmte om je heen hebt verspreid
als je iemand die daar treurt
hebt getroost en opgebeurd,
als je hielp waar je het kon
aan wat licht en aan wat zon,
als je een goed voorbeeld geeft
heb je niet voor niets geleefd.
Moeder zijn is alles geven
zorgen en lijden, liefde en leven,
Moeder zijn is alles derven
alles …………. en tevreden ………. sterven.
Rust nu maar uit
Je bent nu bevrijd uit je lijden,
maar ach, wat is het zwaar
van jou te moeten scheiden.
Je kan een vriend duizend mijlen vergezellen,
maar éénmaal moet je afscheid nemen.
Het is ons maar geleend,
de vele mooie dingen.
Ons onbetwistbaar eigendom,
zijn de herinneringen.
De mooiste bloem wordt het eerst geplukt.
Tevreden worden is een gunst
Tevreden lijken is een kunst
Tevreden zijn is een meesterstuk
Tevreden blijven is het grootste geluk.
Wanneer mijn werk gedaan zal zijn,
mijn adem stil, mijn ogen dicht
geneest mij van de laatste pijn
dit nooit verloren vergezicht.Wat een gemis……
alleen nog herinnering.
Zoveel soorten verdriet
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo’n pijn,
maar het afgesneden zijn.
Telkens weer u tegenkomen
men zegt te gauw: het is voorbij,
alleen uw lichaam werd weggenomen
niet wat u was en wat u zei.
Pijn is, jou niet meer horen praten.
Pijn is, jou niet meer horen lachen.
Jou missen, is onze grootste pijn.
Jou vergeten, kunnen wij niet.
Wij leven dan ook met een stil verdriet.
Houden van iemand
doet vaak pijn
vooral als diegene
niet meer bij je kan zijn.
Mensen, hun dagen zijn als gras.
zij bloeien als de bloemen in het open veld,
dan waait de wind en ze zijn verdwenen,

Meride uitvaartverzorging

Meride Kennisbank